Toch wel even wennen, om na een dag werken meteen naar Schiphol te gaan voor een nachtvlucht naar Seoul (21:35). Maar we hadden een goed vooruitzicht: gisteren bij het online inchecken kwam er een popup in beeld: ‘upgrade nu met korting naar Business Class’. En aangezien we dat altijd al een keer hebben willen meemaken dachten we ‘fuck it, we doen het gewoon!’ We waren rond 18:30 op Schiphol. Een beetje aan de vroege kant, maar in de KLM Crown 52 Lounge mag je gratis wat eten… En drinken:
We vliegen met een Boeing 747-400, City of Tokyo. KLM is de 747-vloot langzaam aan het afbouwen. Van de 22 jumbojets die er in de hoogtijdagen rondvlogen, zijn er nu nog 11 operationeel. Het type moet in 2021 helemaal vervangen zijn. Dat maakt het extra leuk om toch een keer in het upper deck te mogen meevliegen:
De toestellen zijn in 2013-2014 allemaal voorzien van de nieuwe business class configuratie. De stoel kan helemaal plat en ik kan er languit in liggen.
Een drankje bij binnenkomst:
Hapjes en een Flying Dutchman Cocktail:
Een voorgerecht van pastaschelpen met zalm...
… een kaasplankje achteraf:
Er staan boven maar 20 stoelen, dus het is er lekker rustig. Nog even testen of de voetjes ook passen:
En lekker snurken. Dit is echt het grote voordeel: het is haast geen vliegen meer te noemen. Je hebt zo belachelijk veel ruimte dat het bijna lijkt of je thuis op bed ligt. Bij aankomst hadden we echt zoiets van ‘shit, we zijn er al, we moeten eruit’!
We kwamen een half uur eerde aan dan gepland: 14:15, op Incheon Airport. Het is lekker weer in Seoul. Zonnig, een graad of 15:
Bij de douane konden we zo doorlopen: een half uur nadat we geland waren stonden we bij de bushalte. Vanaf daar was het nog anderhalf uur met de Kia-bus naar Myeongdong:
Myeongdong is een van de grote winkelwijken in Seoul. In het weekend schijnt het hier stervensdruk te zijn:
Het staat bekend om z’n straatstandjes met eten en de vele winkels. Seoul staat in de top 5 van rijkste steden ter wereld, maar merken als Supreme en Campion zijn bijna niet te krijgen. Dus verkopen ze namaak: de winkels liggen er vol mee. Een Supreme Hoodie voor 12 euro (normaal $160):
Het vrolijke politiebureau:
Wat eet je als het snel en makkelijk moet? Een Bulgogiburger met ei, gebaseerd op een Koreaans rundvleesgerecht:
Korea staat bekend om z’n beautyproducten. Holika Holika:
Skin Food:
De halve wijk staat er vol mee. Maar na een paar uur rondkijken hebben we het wel gezien voor vandaag. Ondanks de goede vlucht zijn we bekaf. Terug naar het hotel…
Pear Sprite, met KLM-huisjes:
En een standbeeld langs de snelweg, bij Incheon Airport in de buurt:
Dag 2 - de paleizen van Seoul
Je kan nog zo lekker slapen tijdens een vlucht. Schijnbaar maakt dat voor je lichaam niks uit; jetlag. Om 1 uur wakker, om 3 uur wakker, om 5 uur wakker…. Dus om 8 uur liepen we buiten rond.
Een standbeeld van een Koreaanse revolutiestrijder. Jeon Bong-Jun:
Op een kwartiertje lopen van het hotel staat de Jogyesa Buddhist Temple uit 1935. Het is een van de bekendste Koreaanse tempels.
De tempel hangt vol met lampionnen, ter ere van de verjaardag van Buddha:
’s ochtends is het hier nog best frisjes, maar richting de middag is het een graad of 15. In de zon is dat goed te doen.
Tussendoor bij een 7-Eleven even wat drinken opgepikt. Ook in Korea hebben ze leuk uitziende verpakkingen. Snoopy Melk:
Coca Cola:
En Cherry Blossom popcorn:
In het noorden van Seoul staat het Gyeongbokgung paleiscomplex. Het is rond 1394 gebouwd.
Rondom Seoul liggen verschillende bergen. De hoogste is ongeveer een kilometer hoog:
Tijdens de Japanse invallen werd het paleis grotendeels platgebrand. De muren bleven wel staan. Pas in 1867 zijn ze begonnen met de restauratie en dat is aardig gelukt, als zien sommige delen er wel vrij leeg uit:
Je ziet hier veel toeristen die een traditionele outfit huren en vervolgens op tour door het paleis gaan:
De Gyeonghoeru Pavillion, waar officiële banketten werden gehouden:
Een afbeelding van draken in Sajeongjeon:
Dit was de kamer van de koning. Met z’n troon en het schilderij met de zon, de maan en de bergen op de achtergrond:
De pagode van het National Folk Art Museum:
Een heel vaag standbeeld bij het Folk Art Museum. Schijnbaar is dit een kinderspelletje hier: Malttukbakgi, het ene team vormt een ‘paard’, waarna leden van een ander team een aanloopje nemen en zo ver mogelijk op het ‘paard’ landen:
Een paardenbloemstandbeeld gemaakt van oude potten en pannen:
Naast Gyeongbokgung Palace ligt de wijk Bukchon Hanok Village. Het dorpje ligt op een heuvel en staat vol met 600 jaar oude huisjes. Het is een woonwijk en de bewoners zijn niet zo blij met de 600.000 toeristen die er jaarlijks op af komen.
Vanaf de berg heb je een mooi uitzicht op het moderne Seoul:
Een stukje verderop staat het tweede paleis van Seoul, Changdeokgung, gebouwd in 1405:
Hier is het iets drukker dan bij Gyeongbokgung, waarschijnlijk omdat er meer te zien is en er een mooi park bij aangelegd is.
Veel van de bomen achter rondom het paleis zijn meer dan 300 jaar oud.
De bomen beginnen in bloei te komen.
Het paleis wordt beschouwd als het meest Koreaanse paleis van alle paleizen in Korea. Vooral omdat het zo mooi aan de omgeving is aangepast. Het staat sinds 1997 op de werelderfgoedlijst.
In een ouder deel van het paleis, met laaghangende balken waar ik flink m’n kop aan het gestoten. Er staan wel waarschuwingsbordjes, maar ja: ik zat naar m’n camera te kijken:
Door heel Seoul heen hebben ze looproutes uitgezet. Walking Seoul:
Vanaf het paleis zijn we met de metro terug naar Myeongdong gegaan. Ik vond het er een beetje old school uit zien:
De reclames op metrostations zien er dan wel weer modern en vrolijk uit!
’s avonds zijn we in de wijk bij wat winkels geweest. Holika Holika, waar Valeri een voorraad handcreme voor 10 jaar heeft ingeslagen:
Atmos, met een beeld gemaakt door Coolrain Lee, een Koreaanse kunstenaar:
In Tokio zijn de restaurants van Fugetsu bijna allemaal verdwenen uit het centrum, maar hier zit er nog een om de hoek van het hotel. Dus ’s avonds zijn we Okonomiyaki gaan eten:
Met een lekker ijsje na:
Daarna hebben we bij de supermarkt nog wat churros gekocht en toen zat de eerste hele dag in Seoul er alweer op!
Dag 3 - Mural Village & Chinees eten
Zomaar uitgeslapen tot een uur of acht, dus dat gaat de goede kant op!
Vanochtend even kort bij Line Friends binnen gekeken. De figuren die ze verkopen komen uit de Japanse Line Messaging app:
Om 10 uur zijn we richting Iwha Mural Village gegaan. Ze hebben hier op elk metro station Relief Goods staan, met onder andere een paar gasmaskers erin. Schijnbaar handig als er een ramp gebeurt of er een bomdreiging is. Mooi dat het er is. Maar je vraagt je dan ook meteen af: “het zal toch niet?”…
Iwha Mural Village is wijkje in het oosten van Seoul. Het is sinds 2006 opgeleukt met muurschilderingen van meer dan 70 kunstenaars.
De weg erheen is een aardige klim naar boven. Onderweg kom je langs een man die met z’n hond naar beneden lijkt te willen springen. Misschien ook moe van al dat klimmen elke dag:
Zoals op bijna alle plekken waar teveel toeristen komen, waren de inwoners van dit wijkje er op een gegeven moment ook wel klaar mee.
Al die toeristen elke dag weer. Strontvervelend ^_^
Ze hebben in 2016 een paar van de grotere kunstwerken overschilderd met grijze verf.
Maar gelukkig was die grijze verf schijnbaar snel op, want er was nog genoeg te zien:
“Every journey begins with just a single step. What’s that second step?”
Uiteindelijk bleek het een redelijk kort rondje door de wijk te zijn. Met vlak voor het einde nog één steile klim omhoog.
En vanaf daar in rap tempo bergaf naar beneden. Langs kleine straatjes waar mensen ook hun best hadden gedaan om de boel wat op te leuken:
Creatieve brandweerputten:
En, waarom ook niet, een raar ventje zonder broek. Tenminste, daar lijkt het op:
Rond de middag zijn we naar het Dongdaemun Design Plaza gegaan. Dit enorme complex is ontworpen door Zaha Hadid en werd in 2014 geopend.
Op deze plek stond eerst een stadion. De gemeente wilde dat vervangen door een stadspark, maar uiteindelijk is de DDP ervoor in de plaats gekomen.
Boven op het gebouw is wel een park aangelegd. Eromheen staan allemaal kunstwerken. In deze koffer zit de TV Studio voor een show over buitenlanders die in Korea wonen.
Een grote volleybalreclame op een gebouw in de buurt:
Vanaf DDP zijn we een stuk langs de Cheonggyecheon-ro gelopen. Deze 5,8 kilometer langs beek stroomt door het centrum van Seoul en mondt uiteindelijk uit in de Han Rivier.
's middags zijn we door Gwangjang Market gelopen. Deze markt heeft meer dan 5000 winkeltjes en er werken rond de 20.000 mensen.
Terug in Myeongdong zijn we bij Stylenanda binnen wezen kijken:
Deze winkel is ingericht als een hotel. Met een receptie bij de ingang:
Een kamer met wasmachines:
En een ligbad vol rozenblaadjes:
Vrij apart allemaal. Om zoveel vaagheid snel weer te vergeten konden we wel een ijsje gebruiken. Bij Parfait 32 verkopen ze softijsjes van, je zou het niet verwachten, 32 centimeter lang:
’s avonds hadden we afgesproken met een Koreaan die ik via Instagram ken. Hij heeft een restaurant in de buurt van Gangnam. De duurste wijk van Seoul, schijnt het. De auto’s die er rondrijden zijn in ieder geval duur genoeg:
Ik dacht dat we hem zouden ontmoeten bij de Apple winkel voor de deur. Dus wij stonden braaf te wachten om 17:00, maar er kwam maar niemand langs om ons op te pikken…
Bleek dat hij dacht dat we meteen naar z’n restaurant zouden komen. Dus 10 minuutjes later stonden we daar binnen en meteen kwam het eten op tafel. Of we van varkensvlees hielden. “Uhm, sure”. Hoppa: schaal vol vlees:
We hadden een 1:6 James Harden outfit voor hem meegenomen, om te ruilen voor een paar 1:6 LeBron James basketballschoenen die hij gemaakt had:
Hij blij, ik blij, iedereen blij! Omdat hij niet heel erg goed Engels sprak, was het helaas vrij lastig communiceren. Een van de medewerkers uit z’n restaurant probeerde nog wel wat dingen te vragen. Hij zei dat hij elke dag een Engels woord of zin probeerde te leren, zodat hij hopelijk in de toekomst goed Engels kan spreken.
Op weg terug naar de metro kwamen we langs een restaurantje waar ze net een tonijn aan het fileren waren. Indrukwekkend om te zien, zo vanaf de straat:
De mascotte van Myeongdong: Pororo de pinguin.
Dag 4 - War Memorial en Gangnam Style
Als je denkt dat je door de jetlag heen bent, dan word je toch nog een keer vroeg wakker. 05:00 in mijn geval. Uiteindelijk wel gewoon 7 uur geslapen, dus redelijk fit. Maar ja, wat moet je in godsnaam met je dag…
Het enige dat een beetje vroeg open is, is het The War Memorial of Korea. Dus daar zijn we vanochtend maar als eerste naartoe gegaan. Onderweg kwamen we langs de Sungnyemun Gate. Dit is een van de 8 poorten in de oude stadsmuur van Seoul:
Het War Memorial is in 1994 geopend. Op de grond rondom het museum staan meerdere kunstwerken, zoals het 11 meter hoge Statue of Brothers. Het standbeeld staat symbool voor de Koreaanse Oorlog en beeldt een Noord-Koreaanse broer uit die zijn Zuid-Koreaanse broer op het slagveld weer ontmoet:
In de tuin rondom staan mooie bloemen:
Zoals bijna overal hebben ze ook een paar vrolijke figuren neergezet voor de kids:
Doet het goed, tussen de raketten…
… en de oorlogsvliegtuigen:
Rondom het plein staan de vlaggen van 17 landen die hebben meegevochten met Zuid-Korea, waaronder Nederland. Daar had de Koreaan die we gisteren ontmoet hebben het ook nog over. Schijnbaar heeft dat hier toch wel enige indruk gemaakt:
De Twin Clock Tower. Een standbeeld van twee meisjes die elk een klok omhoog houden. De ene klok staat stil op de datum de Koreaanse oorlog uitbrak. Op de andere klok zal de datum worden ingevuld waarop er weer vrede is:
Binnen in het museum hebben ze een tentoonstelling “The Drop”, ter nagedachtenis aan de 1300 Koreaanse- en VN-soldaten die zijn omgekomen tijdens de recente Koreaanse Oorlog. Voor elke soldaat hebben ze een dog tag aan de druppel toegevoegd:
Maar ze hebben ook dingen die herinneren aan oudere oorlogen, zoals een replica op schaal van een Turtle Ship dat werd gebruikt tijdens de battle van Sacheon in 1592:
Deze drum hebben ze gemaakt ter nagedachtenis aan het 60-jarig bestaan van de R.O.K. Armed Forces. De tijger staat voor de moed en kracht van de Koreaanse soldaten:
Voor de deur was een protest bezig, ik heb geen idee wat het probleem was, maar het zag er spannend uit:
Aan het eind van de ochtend zijn we naar Itaewon gegaan. In deze internationale wijk waan je je bijna in New York. Er zitten een heleboel Amerikaanse winkels, en op straat en in de winkels hoor je veel Engels praten:
Het schijnt dat er een Amerikaanse basis in de buurt zit. Nou vind ik Amerikanen in Amerika best leuk, maar om ze nou in Seoul te horen roeptoeteren tegen elkaar. Neu. Dus snel onder de poort door gelopen, weg uit Itaewon…
… op naar Ga-Ga—Gangnam Style:
We zijn eerst bij de Bongeunsa Temple gaan kijken. Deze tempel is in 794 gebouwd.
Het is een enorm groot complex, middenin een druk winkelgebied van Seoul. De ruimte wordt niet alleen als tempel gebruikt, maar ook door inwoners, als plek om even tot rust te komen.
Het hoogtepunt voor gelovigen is het 28 meter hoge beeld van Maitreya, de toekomstige Buddha. Dit beeld is een van de hoogste stenen beelden in Korea:
Je kan er ook een templestay boeken, zodat je een dag mee kan draaien om het dagelijkse leven van een buddhist te ervaren.
Dat was ons natuurlijk iets teveel van het goede.
We gingen liever naar de andere tempel, die er tegenover staat: de Starfield COEX Mall. Dit is het grootste ondergrondse winkelcentrum van Azie:
We hadden eerst de verkeerde ingang en kwamen terecht op een beurs voor plastische chirurgie. We hebben in het centrum ook al een aantal vrouwen zien lopen met pleisters op hun ogen. Dus die zijn ofwel tegen een deur aangelopen, of net behandeld en daarom potentiële klant van alle nieuwe technieken die hier te zien zijn:
De Mall zelf is echt bizar groot. Eigenlijk onoverzichtelijk groot. En dat vinden ze hier waarschijnlijk ook, want de bezoekersaantallen nemen al sinds 2014 af. In de hoop daar wat aan te doen is er in 2017 een bibliotheek geopend. In de Byeolmadang Library staan 50.000 boeken. Er komen ongetwijfeld bezoekers op af, maar de meesten zullen net als wij een foto maken en weer weg gaan:
Aan de oostkant van de mall staan een standbeeld voor Psy’s Gangnam Style. Als je erbij in de buurt komt begint het muziekje te spelen en kan je eventueel een dansje doen:
Vanaf Gangnam zijn we nog even naar de Lotte Mall gegaan. Vlak ernaast staat de 500 meter hoge Lotte World Tower:
En tegen het eind van de middag hebben we rondgekeken bij Common Ground. In dit project staan 200 zeecontainers met kleine winkeltjes erin:
Het is geopend en 2017 en nog steeds erg populair.
Om de hoek zit een net geopende Jordanwinkel, met een klein basketballveldje aan de achterkant:
’s avonds zijn we in Myeongdong gaan eten.
Ze hebben hier elke avond een hele lading standjes met eten op straat staan. Als eerste hebben we een Egg Bun gehaald; een klein broodje waar een heel gekookt ei bij ingebakken zit:
Daarna een bakje Koreaanse kip, erg lekker:
En een Twist Potato. Ziet er groot uit, maar wordt uit 1 aardappel gesneden. Een beetje zout erop en eten maar!
Daarna nog een Cheese Lobster:
Ze maakten ze warm met een gasbrander en een kleine grill:
Toen nog een paar stukken Spicy Pork Belly op een stokje…
… en toen was het tijd voor een typisch Koreaans toetje. Bingsu wordt gemaakt van geschaafd ijs met een willekeurige topping erop. In ons geval aardbeien met slagroom:
Het heeft een heel aparte smaak en het lijkt haast alsof je poedersneeuw zit te eten:
Dag 5 - DMZ, Hongdae en Insadong
Vanochtend stonden we om half zeven buiten, voor een tour naar de DMZ.
Je moet eerst een uurtje met de bus, waarbij een groot deel van de weg erheen langs de grens gaat:
Een laatste controle en dan kom je in de DMZ aan:
Er schijnen rond de 2 miljoen landmijnen in dit gebied te liggen. Dus vooral op de weg blijven!
End of Separation, Beginning of Unification. Je hoort het tijdens de tour regelmatig. Er zijn op dit moment nog steeds 50.000 mensen die familie in Noord-Korea hebben wonen die ze nog nooit hebben gezien:
De DMZ is een 2 kilometer brede gedemilitariseerde zone die langs de hele grens tussen Noord- en Zuid-Korea loopt. Middenin de DMZ ligt de JSA; een stukje dat echt op de grens ligt en waar je dus in Noord-Korea kunt staan. Helaas is dit deel van de tour sinds oktober niet meer mogelijk, omdat ze bezig zijn de JSA aan te passen. Touroperators zeggen elke keer dat het “misschien volgende maand” weer mogelijk is, maar helaas. In april dus nog niet.
De eerste stop op de tour is de 3rd Infiltration Tunnel. Noord-Korea heeft op verschillende plaatsen langs de grens tunnels gegraven waardoor ze Zuid-Korea zouden kunnen aanvallen. Er zijn tot nu toe 4 tunnels ontdekt. Via elke tunnel zouden 30.000 soldaten per uur het land kunnen binnendringen. De tunnel waar je in kan ligt op 45 kilometer van Seoul. Hij ligt 70 meter onder de grond, dus je moet een aardig steile helling af voordat je er bent.
Uiteindelijk is er weinig bijzonders te zien. Want tsja, het is een tunnel.
Ze draaiden nog een overdreven blij promofilmpje en er was een souvenirwinkel, met Noord-Koreaanse artikelen. Kim-Jong zal z’n Wodka niet voor niks importeren, dus ik gok dat het niet te drinken zal zijn:
De volgende stop is Mount Dora. Een uitzichtsplatform waar je naar Noord-Korea kunt gluren.
Ze hebben langs de grens een stad gebouwd (Kaesong Industrial Region) waar jarenlang door Zuid-Koreaanse bedrijven met Noord-Koreaanse werknemers gewerkt is (mooi goedkoop). De stad was grotendeels opgezet door de baas van Hyundai. Maar na een incidentje op een eiland waar een toeriste is doodgeschoten hebben ze de boel stilgelegd:
Een spelletje “wie heeft de langste… vlaggenmast.” Zuid-Korea had in Deseong-Dong een vlaggenmast van 100 meter hoog:
Dus daar moest Noord-Korea overheen met een mast van 160 meter hoog. Kijŏng-dong schijnt een spookstadje te zijn waar niemand woont. In Noord-Korea noemen ze het een vredesdorp, in Zuid-Korea een propagandastad.
Daarna ging de tour naar Dorason Train Station. Het spoor dat hier loopt is op 31 juli 2000 met elkaar verbonden. De landmijnen zijn opgeruimd en op 11 april 2002 werd het treinstation officieel geopend. Een jaar later werd de Gyeongui Railroad officieel in gebruik genomen.
Heel bizar om te zien: een compleet verlaten treinstation. Met een poster aan de muur van een spoorlijn waarmee je Parijs zou kunnen bereiken:
De spoorlijn werd tot nu toe gebruikt om goederen op en neer naar het fabrieksstadje in Noord-Korea te vervoeren. Ze noemen het symbolisch ‘The First Station toward The North’, in de hoop dat het ooit in gebruik genomen zal worden voor personenvervoer:
Op het perron staat een stuk van de Berlijnse muur: The Wall of Reunification Clocks. Met aan de linkerkant een klok die stilstaat op het moment dat Duitsland weer een werd. En rechts een klok voor Korea, die nog steeds doorloopt:
Koreaanse lunch, bulgogi met wafels:
Na de lunch zijn we nog kort gestopt in Imjingak Park aan de Imjin rivier. Dit parkje is oorspronkelijk aangelegd voor de 5 miljoen Noord-Koreaanse vluchtelingen die niet meer terug konden naar hun eigen land. Ze hebben er het Mangbaedan Memorial gebouwd, waar Zuid-Koreanen op feestdagen heen komen om te knielen naar hun ouders of familieleden die in Noord-Korea zijn achtergebleven:
De Freedom Bridge waar in 1953, na de Koreaanse oorlog, 12773 Prisoners of War zijn uitgewisseld. De brug was verwoest in de oorlog (alleen de pijlers stonden er nog), maar is tijdelijk herbouwd om gevangenen uit te wisselen:
Een hek met lintjes, waar wensen op zijn geschreven:
Een kapotgeschoten locomotief die bij Changdan Station was achtergebleven, in wat de laatste stop naar Noord-Korea op de Gyeongui Line was:
Rond een uur of twee werden we weer in Seoul afgezet. We zijn toen naar Blind Alley’s Racoon Cafe gegaan. Ze hebben hier drie wasberen rondlopen die je kunt aaien en voeren:
Een beetje zielig was het wel; die wasberen in zo’n kamertje. Maar toch ook wel bijzonder om van dichtbij te zien.
Aan het eind van de middag zijn we naar Hongdae gegaan. Dit wijkje ligt bij Hongik University en bleek misschien wel het leukste wijkje van Seoul. Op een pleintje staan verschillende bandjes te spelen en er is een dansclubje bezig:
Daarnaast zitten er een hoop kleine winkeltjes, waaronder Mariwhale Macarons:
바라보다 (Turend), een standbeeld op een kruising in Hongdae:
Bij de Jordan Flagship store hadden ze een door Tinker Hatfield gesigneerd paar van de “Air Jordan III Seoul” uit 2018. De schoen was alleen in Korea te koop en is gemaakt als aandenken aan de 1988 Slam Dunk contest en de Olympische zomerspelen in Seoul. Een (niet gesigneerd) paar gaat nu voor ongeveer 1200 euro:
Op bijna alle auto’s hebben ze hier van die blauwe rubbers zitten bij de deuren. De eerste keer dacht ik dat iemand ze er op een nieuwe auto vergeten was af te halen. Dat klopt op zich, alleen laat dus bijna iedereen ze er hier gewoon op zitten:
’s avonds zijn we naar Insadong gelopen.
Dit wijkje bestaat al meer dan 500 jaar. Het waren eerst 2 dorpjes: In en Sa, gescheiden door een beekje.
Tijdens de Japanse bezetting werden rijke Koreanen gedwongen hun bezittingen te verkopen. Zo werd de wijk een middelpunt voor de antiekhandel. Tegenwoordig vind je er vooral souvenirwinkels en restaurantjes:
Insadong heeft een eigen lekkernij: de Hotteok. Oorspronkelijk door Chinezen naar Korea gebracht en een wat zoeter gemaakt om aan de Koreaanse smaak te voldoen. De vulling bestaat uit suiker, honing, gemalen noten en kaneel. Even warm maken en je hebt een soort Koreaanse appelflap:
Dag 6 - Cherry blossoms en uitzicht
Het was heerlijk weer vandaag. Vanochtend zijn we met de metro naar Yeouido Park gegaan waar sinds zaterdag een cherryblossom festival aan de gang is:
De bomen staan bijna volledig in bloei:
En het is op sommige stukken al behoorlijk druk. Niet te vergelijken met de bekendere stukken in Tokio, maar ze doen goed hun best in Seoul!
De hele strook met parken langs de rivier wordt Hangang Park genoemd, maar het bestaat eigenlijk uit 12 losse parkjes. Op een grasveld aan het water staan allemaal mensen met tentjes.
Hier staan ook de bekende I.SEOUL.U letters. Een van de vagere slogans die je voor een stad kunt verzinnen en niemand schijnt te weten wat het nou precies betekent. Maar goed, hiervoor gebruikten ze “ Hi Seoul”, dus wat dat betreft is het al een kleine verbetering:
De Han is 494 kilometer lang en binnen de stadsgrenzen van Seoul bijna een kilometer breed:
Rond de middag zijn we naar Seoul Station gegaan:
Hier kan je de Seoullo 7017 op: een tuin die is aangelegd op een voormalig stuk snelweg. Vergelijkbaar met The High Line in New York. Er staan ongeveer 24000 planten verspreid over het park:
Het is ongeveer een kilometer lang en loopt door een druk deel van het centrum heen. Het is ontworpen door een Nederlands bedrijf en in mei 2017 geopend.
Je ziet hier mooi hoe vol Seoul op sommige stukken is. Een kerkje tussen de hoge kantoorgebouwen en hotels:
Vanaf Seoullo 7017 loopt je zo de Namdaemun Market op. Dit is de oudste en tevens grootste markt van Seoul:
De markt stond er al in 1414. Er stonden potten met ginseng die eruit zagen alsof ze ook al zo lang hadden gestaan:
Vlakbij het hotel hebben we bij The Alley nog een Aurora Drink kunnen scoren. Ze verkopen hier letterlijk de hele dag door non-stop bekers met drinken. Je moet er een kwartier op wachten, maar dan heb je ook wat:
’s avonds zijn we naar de N Seoul Tower gegaan. Omdat de kabelbaan meestal heel druk is zijn we er met de bus naartoe gegaan.
Je stapt dan op een meter of 100 van de toren uit en moet nog een klein stukje bergop voordat je met de lift omhoog kan naar het platform. De toren zelf is 236 meter hoog, maar hij staat op de 243 meter hoge Namsam Mountain.
Ze krijgen elk jaar rond de 8,4 miljoen bezoekers. Vandaag was het nog redelijk rustig. Je hebt vanaf de top redelijk mooi uitzicht, maar de ramen waren behoorlijk vies. Het wijkje van ons hotel was nog wel te zien:
We hebben op de toren nog een hamburgertje gegeten, als laatste avondmaal in Seoul:
En zijn daarna met de Namsan Cable Car weer naar beneden gegaan. De kabelbaan is 605 meter lang en 138 meter hoog.
Beneden zijn we nog een stukje door het centrum gelopen.
Even binnengekeken bij Chuu, nog zo’n aparte winkel:
En toen zat het er alweer op voor Seoul!
Morgenvroeg vliegen we naar Tokyo…
Dag 7 - Naar Tokyo
Vanochtend zaten we om 6 uur in de taxi naar het vliegveld. De rit erheen bleek maar een half uurtje te zijn, dus we zaten ruim op tijd klaar bij de gate. Samsung is hier flink aan het adverteren met hun 8K televisies:
De vlucht naar Tokyo duurde goed anderhalf uur. Eenmaal daar aangekomen op het vliegveld voelde het een beetje alsof je weer op vakantie bent en net uit Nederland aankomt.
Omdat we te vroeg bij het hotel waren om in te checken, zijn we vast een beetje in de buurt rond gaan lopen. Junie Moon, in 0101, waar vreemd genoeg geen poppen te koop waren:
Ze hadden daar nu ook een Transformerswinkel zitten. Met robotfiguren van 60-80 centimeter hoog. Je moet er maar ruimte voor hebben:
Diverse varianten Japanse Kit Kat:
Op Shinjuku Station wordt je opeens gewaarschuwd voor zakkenrollers. Dat had ik tot nu toe nog niet eerder gehoord. Schijnbaar hebben die Japan inmiddels ook ontdekt.
’s avonds zijn we naar Subnade gegaan om tonkatsu te eten. Zulk ongenadig lekker vlees:
Tegenover het restaurantje zit een boekhandel, waar een aardige rij met (vooral) mannen voor de deur stond:
Ze bleken in de rij te staan voor een gesigneerd tijdschrift van een of andere damesgroep. Tenminste, daar lijkt het op:
We zijn ook nog even naar Akihabara gegaan. Je kan tegenwoordig een Suica app op je telefoon zetten, waarmee je kunt betalen in de metro. Dus geen pasjes meer opladen of kwijtraken. Gewoon telefoon op het poortje en gaan!
Lichtreclames in Akihabara:
Er is steeds meer Engelstalige reclame te zien. En de menukaart bij Tonkatsu Wako was ook al vertaald. Bij de 7-Eleven zie je ook meer Engelstalige zinnetjes op de verschillende kaartjes bij artikelen staan. Ze zijn zich hier goed aan het voorbereiden op Tokyo 2020.
Momokopoppen bij Azone:
Bij Madarake, waar ze nog een aardige kast vol Blythes hadden staan:
De winkels in Akihabara gingen al om 20:00 dicht. Dat was weer even wennen, vergeleken met Seoul. Waar de meeste tot 23:00 open zijn.
Dag 8 - Nakano & Kabukicho
Een hele dag regen. Echt letterlijk. Een. hele. dag. regen.
Het enige voordeel is dat je naast het hotel het metrostation in kunt duiken om dan vervolgens bij je bestemming pas weer een stukje door de regen te moeten lopen.
Pepsi heeft iets nieuws: Japan Cola, met yuzu erin:
We wilden vandaag naar het overdekte winkelcentrum van Nakano Broadway, maar omdat dit pas om 12:00 open gaat zijn we eerst naar Kichijoji gegaan. Even kijken bij Skit, de sneakerwinkel:
Op het station hadden ze bij Cinnabon een speciale sakuraversie van de cinnamonroll:
Tokyo Banana cakejes, bananencreme met koffiesmaak. Met een otter op de verpakking en op het cakeje. Want tsja: wie wil er nou geen ottercakes?
Mocht je per ongeluk je cake of hoed op het spoor laten vallen, ga dan niet zelf lopen stunten maar vraag de perronbaas of hij even zijn cakepakstok erbij haalt:
Regen, regen en nog eens regen. Daar past maar een gezichtsuitdrukking bij:
Goeie service bij het hotel. Bij de deur staat een lading paraplu's die je mag lenen. Of huren, zoals ze dat hier noemen, omdat Engels voor Japanners schijnbaar nog steeds een beetje geheimtaal is:
Ze hebben wel een mooie manier om te voorkomen dat je in de winkel onderuit glijdt door al dat water dan van die paraplus aflekt. Een opvangzakje:
We waren gister al even bij Junie Moon in Shinjuku geweest en het viel op dat er helemaal geen Blythes te koop waren. Vandaag Junko maar eens geappt om te vragen hoe dat zat. Die gaf een vaag antwoord terug (Sorry, Sold Out), maar zei dat er vanaf vandaag een Pop Up Shop in Isetan was. Dus zijn we daar maar eens gaan kijken. Het was allemaal in typisch Japanse stijl geregeld: een lintje en een rijtje waar je moest wachten. Acht man personeel voor ongeveer 10 klanten.
In de metro, alvast als promotie van de Olympische Spelen volgend jaar:
Het is nu op sommige plekken al regelmatig druk door de toeristen, maar dan zal het hier wel helemaal een gekkenhuis worden. Een voordeel is dat ze na de spelen waarschijnlijk alles in het Engels hebben vertaald. Dat maakt het wel een stuk makkelijker dan een jaar of 10 terug.
’s avond zijn we bij Kushiya Monogatari gaan eten.
In dit kushikatsurestaurant kan je bij een buffet verschillende spiesjes ophalen, die je vervolgens aan je tafel kunt frituren.
Je hebt anderhalf uur de tijd. En dat is ruim voldoende om alle varianten te proberen!
Terug zijn we via Kabukicho gelopen, maar het is nog steeds slecht weer en met een graad of 5 behoorlijk koud. Dus snel terug naar het hotel, waar de kachel aan staat. Vanaf morgen zou het beter moeten worden…
Dag 9 - Gokokuji en Shibuya
Vanochtend vroeg een rondje door Shinjuku gedaan om wat filmpjes van de ochtendspits rondom Shinjuku Station te maken.
We kopen zelf altijd een simkaart in Japan om onderweg op internet te kunnen, maar je ziet in steeds meer winkels en wijken dat ze gratis wifi aanbieden. In Shinjuku ligt de reclame ervoor op straat:
De winkels zijn nog gesloten….
… maar Mr. Donut is al geopend. Een matcha- en sakaradonut als ontbijt:
Tegen tienen zijn we naar de Gokokuji tempel gegaan. Deze tempel uit 1681 is een van de weinige tempels in Tokyo die bij de bombardementen in de tweede wereldoorlog overeind is gebleven.
In deze tempel zou de Maneki Neko die bij veel restaurants en winkels bij de deur staat ontstaan zijn. Een Japanse warlord werd hier door een kat naar de tempel gelokt. Toen hij binnen was kwam er een onweersbui voorbij. Dit moest wel een gelukskat zijn geweest!
Na verloop van tijd gingen mensen kattenbeeldjes naar de tempel brengen als hun wensen waren uitgekomen.
En schijnbaar werkte dat zo goed dat ze ook bordjes met wensen ophangen bij de tempel:
Rond de middag zijn we naar Meguro gegaan. Bij de rivier zijn nog wat bloesems over:
Een stukje verderop aan de rivier staat de Starbucks Reserve Roastery. Deze winkel is eind februari geopend en er staan nog steeds een paar regelneven voor de deur om de drukte te regelen:
Je moet eerst in een gebouwtje verderop een bonnetje halen. De QR-code die erop staat scan je met je telefoon en dan kun je zien wanneer je aan de beurt bent.
Na een kwartiertje rondhangen was het zover en mochten we naar binnen. De winkel bestaat uit vier verdiepingen. Koffiebonen worden hier ter plekke geroosterd.
Starbucks heeft wereldwijd 5 van deze winkels geopend, met als doel speciale koffie en andere dranken aan te kunnen bieden. Ze hebben er bijvoorbeeld een aantal theesoorten van Teavana die je nergens anders kunt krijgen.
Van buiten lijkt het net een kerk, met een grote R op het dak waar de Starbucks discipelen op af komen. Best leuk om een keer te zien, maar net als bij andere Starbucks behoorlijk overpriced:
Na een half uurtje lopen door de heuvels van Daikanyama kwamen we bij Junie Moon terecht.
Ze verkopen hier vreemd genoeg geen Blythes meer. Het lijkt tegenwoordig meer een soort showroom voor workshops en accessoires te zijn geworden.
Jammer, want voorheen kon je hier meestal de laatste paar Blythe releases nog wel zien staan. Maar goed, we waren toch al van plan om bij Shibuya Stream te kijken. Ze zijn dit stuk rondom het station helemaal aan het opknappen. Het duurt nog een paar jaar voordat alles klaar is, maar het begin is er:
Aan de andere kant van het station ligt het drukste kruispunt ter wereld. Op piekmomenten steken hier 3000 mensen per groen licht over:
Sinds kort kan je bij Shibuya109 Magnet, vanaf de 7e verdieping, in Mag’s Park naar het kruispunt kijken:
Bij een van de winkels eronder hadden ze een paar Union LA Black Toe Jordans staan. “It is most expensive item in our shop”. €1400:
Een kunstwerk bij de ingang naar Shibuya Station: Hachikō Family :
It is a place of hellos and goodbyes
of happiness and sadness
It is the fashionable square where people gather
It is the square where you feel the joy of living
Let’s talk about your and my happiness
Let’s meet in front of the “Hachiko Family” mural
De NTT Docomo Tower in Yoyogi, gezien vanaf Shibuya Station:
Aan de noordkant van Shinjuku Station, waar dagelijks meer dan 3.600.000 mensen reizigers gebruik van maken. Het is daarmee veruit het drukste station ter wereld!
’s avonds zijn we naar Lumine Est gegaan. Een warenhuis dat bovenop Shinjuku Station staat.
Voor een hamburger bij The Smile, alsof je in Amerika bent:
Dag 10 - Stones & Harajuku
Ik had pas gelezen dat er in maart een Rolling Stones tentoonstelling geopend was, dus daar zijn we vandaag heen geweest.
Ze hebben een slaapkamer nagemaakt uit Edith Grove, waar ze vroeger woonden. Een beetje overdreven allemaal. Een grote bende was het:
Een studio, met instrumenten van de bandleden en apparatuur uit die tijd:
De harmonica’s van Mick Jagger:
De handgeschreven Lyrics van “Miss You”, uit 1976:
Een paar outfits van Mick Jagger, van een tour in 1982 in Europa:
En een aantal outfits van Sympathy for The Devil:
Best een mooie tentoonstelling, vooral de kleding en instrumenten waren leuk om te zien!
Ik vind dit er altijd zo ranzig uitzien; bij en 7-Eleven. Geen idee wat het allemaal precies is, maar het ziet eruit alsof het er al weken ligt te dobberen:
Rond de middag zijn we naar Harajuku gegaan:
Cat Street, waar allemaal kleine kledingwinkels zitten:
Reebok Instapump reclame. Dit model schoen is nog steeds erg populair in Japan:
Bij Kiddyland hadden ze een miniatuur Pacman arcademachine:
In de straat ertegenover zitten een aantal sneakerwinkels: Undefeated, Kickslab, Tokyo23.
Op Takeshita Street is het op sommige stukken tegenwoordig echt belachelijk druk:
Het poortje bij de ingang van de straat:
Ze hebben wat nieuws nu; Pistache macaronijs:
’s avonds zijn we naar een Korean BBQ restaurant in Yoyogi gegaan. Je hebt veel van dit soort restaurants, maar het is lastig om er een te vinden waar ze Engels spreken en de kaart ook Engels is.
Bij deze was dat wel zo. Bestellen moest nog wel met een of ander vaag Japans apparaatje, maar dat ging na een korte uitleg ook goed:
Echt een leuk tentje, met vrijwel alleen maar Japanners die rechtsreeks uit het werk leken te komen:
Dag 11 - Odaiba & Shinjuku
Purple Train, Purple Train….
Vanochtend zijn we naar TeamLab Borderless op Odaiba gegaan. Op weg erheen kom je door een Toyota showroom:
Teamlab is een museum dat bestaat uit allemaal lichtinstallaties. Als je wilt kun je er zo een paar uur doorbrengen, al is het alleen al omdat je voor sommige zalen 20 minuten in de rij moet staan.
Het hele museum is bijna donker van binnen. Door vaag verlichte gangen loopt je van de ene naar de andere zaal. Er is geen plattegrond en geen vaste route. Dus je moet op de gok een beetje rondlopen tot je in een kamer met een kunstwerk komt.
‘The Rock Where People Gather’.
‘The Haze’:
Dit lijkt een beetje alsof je in een club staat, met constant bewegende schijnwerpers die van kleur veranderen:
‘Weightless Forest of Resonating Life’. De balonnen veranderen van kleur als je ertegenaan duwt en de ballonnen eromheen reageren daar weer op:
‘Graffiti Nature’. Waar door bezoekers getekende objecten door de ruimte heen worden geprojecteerd.
‘Memory Of Topography’. Een berglandschap dat bestaat uit allemaal bewegende platen waarop de verschillende seizoenen worden geprojecteerd:
‘Forest of Resonating Lamps’. Een kamer vol met lampen die constant verkleuren:
Als iemand stilstaat naast en lamp begint de lamp schijnen. De naastliggende lamp neemt vervolgens dezelfde kleur aan. Dit herhaalt zich door de hele kamer heen.
‘The Crystal World’. Met duizenden LED lampjes die van boven naar beneden aan koorden hangen en verschillende patronen laten zien:
In deze kamer vliegen kraaien rond die elkaar achtervolgen. Zodra ze tegen elkaar aanbotsen veranderen ze in bloemen:
Na anderhalf uur waren we grotendeels door het museum heen. En inmiddels een beetje aan het spacen en moe van al die mensen binnen. Dus zijn we naar de Divercity Mall gelopen, met de Unicorn Gundam:
Het beeld is 19,7 meter hoog en de enigste 1:1 Gundam ter wereld:
Naast de Gundam waren ze bezig met yoga. “Bra feel yoga”, dat klinkt nogal vaag:
Binnen in de mall hebben we wat takoyaki gehaald:
En een lekker mint ijsje in de vorm van een chocoladereep:
Op weg naar het station kwamen we langs deze Pikachu automaten:
’s avonds zijn we in Shinjuku naar Komeda’s Coffee gegaan. Een koffietentje uit Nagoya waar ze lekker eten hebben:
Na het eten nog een kort rondje langs wat winkels in Shinjuku, en toen zat de dag er al weer op.
Dag 12 - Shibuya
Een relaxte zondag. We hadden kaartjes voor het Yayoi Kusamamuseum in Shinjuku. De kaarten zijn voor tijdvakken van 1,5 uur en wij mochten om 11:00 naar binnen:
Het is vrij klein, er zijn 5 verdiepingen waarvan op 1 verdieping een infinity mirror: Ladder to Heaven. Lastig te zien op een foto, maar het is een ladder die oneindig ver doorgaat:
En uiteraard hebben ze er een van haar bekende gestippelde pompoenen:
Voor de deur van het museum stond een brandweerwagentje. Ik denk dat het dak ongeveer 2 meter hoog is:
Een maisbroodje van de 7-Eleven:
In de middag zijn we naar Shibuya gegaan. Eerst bij een paar winkels gekeken, waaronder Mandarake. 4 trappen op en af, naar de kelder:
Daarna zijn we bij een pub de Formule 1 van China gaan kijken. Eerst was er nog een UFC-gevecht op TV, waar een hoop Amerikaanse soldaten op afgekwamen waren. Voor de F1 was er een man of tien.
Daarna zijn we naar Genki gelopen voor sushi:
Octopus gunkans:
Een mooie bezigheid in Tokyo; rondstruinen in Shibuya…
Dag 13 - Asakusa, Ueno & Ikebukuro
Heerlijk weer vanochtend. Dus we zijn naar het Tokyo Metropolitan Government Building gewandeld om te kijken of Mt. Fuji vanaf daar te zien was.
Ze hebben een door Yayoi Kusama beschilderde piano staan waar je op mag spelen, als je dat kunt:
Het observatieplatform is 202 meter hoog en op sommige stukken kan jij bijna tegen het raam aan staan en recht naar beneden kijken:
Vandaag was Fuji helaas niet te zien. Dit is het uitzicht top Shinjuku met het park:
Beneden in de hal, Welcome to Japan:
Tegen de middag zijn we naar Ueno gegaan:
Vanaf daar is het een half uurtje lopen naar Asakusa. Soms is het even zoeken, met voetgangersbruggen als oversteekplaats:
Op weg erheen zie je de hele tijd de Tokyo Sky Tree in de verte:
In Asakusa staat de Senso-ji tempel. Het is de oudste tempel van Tokyo, met een pagode van 5 verdiepingen erbij. Mooi contrast met de 634 meter hoge Sky Tree op de achtergrond:
De tempel heeft een titanium dak. Het ziet er hetzelfde uit als het dak van andere oude tempels, maar is een stuk lichter en sterker:
Bij de ingang van de tempel staat een grote lampion. Het straatje erachter is zo’n 250 meter lang en zit vol met kleine winkeltjes.
Deze tempel is de meestbezochte spirituele plaats ter wereld, met jaarlijks 30.000.000 bezoekers.
Als je de aantallen toeristen in japan bekijkt zou je haast denken dat iedereen die in Japan komt ook naar deze tempel toegaat:
Een kever op een gebouw in Asakusa:
De Tokyo Sky Tree en de Asahi Beer Hall van Philippe Starck:
Ze zijn hier denk ik nogal bang voor bacteriën, waardoor mensen schijnbaar de roltrap niet durven vasthouden. Dus hebben ze er stickers op zitten om aan te geven dat deze roltrappen zonder handschoenen vast te pakken zijn ^_^
Aan het eind van de middag zijn we naar Ikebukuro gegaan.
We hadden om 18:00 afgesproken met Momoko, dus voor die tijd nog even snel bij wat winkels gekeken. Het Pokemon Center Mega Tokyo:
Met Momoko zijn we naar Isesada gegaan: een restaurant waar ze paling verkochten:
Je kon in de keuken kijken, waar ze de palingen aan het grillen waren:
Mocht je een restaurant zoeken dan kan je het aan een robot vragen:
Na het eten zijn we nog ergens thee gaan drinken. Yuzu-special:
En toen was het tijd om afscheid te nemen…
Via een verkoper op Ebay hebben we deze Blythe nog kunnen kopen. Na een beetje doordrammen en wat berichten heen en weer (geen zin in Ebay fees en opsturen naar Nederland) kwam ze ‘m vanmiddag bij het hotel afleveren:
Dag 14 - Mount Takao
Vanochtend stuurde Momoko een foto van Mount Fuji, die vanaf haar huis te zien is:
Wij wilden vandaag naar Mount Takao, waar je als het meezit Fuji ook kunt zien. We zijn al vroeg de deur uitgegaan, om de trein van 08:30 te kunnen pakken. Maar helaas was er een “persoonlijk ongeval” zoals ze dat hier zo cryptisch noemen, dus de trein was een half uurtje later.
Uiteindelijk kwamen we tegen tienen bij Takaosanguchi Station aan. Vanaf hier is het een klein stukje lopen naar het begin van de verschillende wandelroutes naar boven:
Wij hebben echter een combiticket gekocht, waarmee je met een kabeltram tot halverwege de berg op kan. De tram is de steilste in heel Japan, op sommige stukken is de helling 31 procent en moet je je vasthouden om niet achterover door de tram te rollen.
De andere helft moet je helaas nog wel zelf lopen, maar onderweg is er gelukkig aardig wat te zien.
De berg is 600 meter hoog en vanaf de top kun je op heldere dagen Mount Fuji zien!
Het maakt niet uit hoe vaak je Mount Fuji al hebt gezien, elke keer blijft weer speciaal:
Aan de andere kant van de berg kun je in de verte Tokio zien liggen, met de Tokyo Skytree:
Ze noemen het hier ook wel Mount Takao Recreation Forest. Op 40 kilometer van Tokio is het voor veel Japanners het makkelijkst bereikbare bos in de omgeving. Op de top van de berg staat een ojizo-sama beeldje dat dient als beschermer van kinderen.
Jaarlijks beklimmen 2,6 miljoen mensen de 600 meter hoge berg. Vandaag leek het een nationaal uitje voor schoolkinderen te zijn. De hele berg zat er vol mee:
Boven op de berg kan je de lokale specialiteit bestellen. Torora noodles met geraspte yam erop. Geen idee wat een yam is, maar het was goed te eten:
Een andere specialiteit zijn de honingbessenijsjes:
Halverwege de berg staat de Yakuo-in Tempel uit 744. Zodra je onder de Jōshinmon Gate doorloopt kom je in een “no kill zone”. Zelfs als er een mug op je arm zit mag je hem niet dood slaan.
Tengu, de mannetjes met grote neuzen, schijnen op bergen rond te dwalen als boodschappers van buddha:
De berg wordt als heilig beschouwd en aanbidders komen hier al meer dan 1000 jaar naartoe.
In de tempel wordt 5x per dag een vuurritueel uitgevoerd. Wij hebben er niks van meegekregen, maar het schijnt een spektakel te zijn. Ze hebben er ook een inari shrine, bekend van de vosjes met rode doek die de shrine bewaken en als boodschappers voor inari dienen.
Bij Japanse tempels zie je vaak kleine houten bordjes. Mensen schrijven hier gebeden of wensen op en hangen ze op bij de tempel, waar ze door de goden worden ontvangen. De bordjes worden een paar keer per jaar bij speciale rituelen verbrand.
Een gouden draak met allemaal belletjes eromheen zou wensen met betrekking tot relaties moeten laten uitkomen:
Dit gouden beeld schijnt je geld te verdubbelen als je het wast in water in een van de mandjes:
Op de berg staat een rijtje oude cederbomen die de typhoon van 1966 hebben overleefd. De eerste boom in de rij is meer dan 47 meter hoog. Sommige bomen zijn zo oud dat de binnenkant van de stam hol geworden is:
De Octopus Ceder is een van de bekendste bomen. Hij is 37 meter hoog en zo’n 450 jaar oud:
Op de terugweg kan je met een stoeltjeslift naar beneden. De lift staat er al sinds 1964 en doet wat oud aan. Er zit geen balk voor dus je moet zelf maar zien dat je er niet uit valt.
's avonds zijn we, nu het nog kan, nog maar een keer okonomiyaki gaan eten in Subnade, het winkelcentrum dat onder Shinjuku Station ligt. Bij Boteju bakken ze het niet aan tafel maar krijg je het in een pannetje:
Daarna hebben we nog even bij wat winkels in de buurt gekeken. Stoffenwinkel Okadaya en platenwinkel HMV, waar ze oude platen verkopen:
En toen zijn we terug naar het hotel gegaan om eens een beetje bij te komen. Het is dan wel vakantie, maar we zijn bijna elke dag de hele dag op pad.
Disneywater bij de 7-Eleven:
Dag 15 - Shoppen in Ginza
Gisteravond wilden we bij Starbucks de nieuwe Frappuccino’s halen, maar zoals vaker in Japan waren ze inmiddels uitverkocht. Dus daarom vanochtend eerst maar naar de winkel gelopen om er twee op te pikken. #STRAWBERRYVERYMUCHFRAPPUCCINO__RED en _WHITE. Lekker!
Vandaag zijn we een dagje wezen shoppen in Ginza. De meeste winkels zijn pas om 11:00 uur open, dus dan kan je redelijk rustig aan doen. Eerst naar Nisha Ginza Sanrioworld:
Ze hebben een nieuw lid van de Sanriofamilie: Kabukinyantaro:
Op de plek waar vroeger de Sony Flagship Store stond is nu een parkje gemaakt, Ginza Sony Park:
De echte winkel is naar een paar blokken verderop verhuisd. Altijd leuk om hier de nieuwste gadgets te bekijken. Ze hebben van Sony nu een personal geurapparaat dat je bij je kan dragen, bijvoorbeeld in de metro of op kantoor. De Sony Aromastic, ik zie het nut er nog niet van in:
En ze hebben natuurlijk Aibo, met een bruin broertje erbij:
In Ginza rijden altijd mooie wagens. Een Lotus op de stoep bij een winkel:
Van Sony zijn we naar Hakuhinkan Toy Park gelopen. Al bijna 20 jaar een van de grootste speelgoedwinkels van Tokyo:
In de middag zijn we naar Ippodo gegaan. Een beetje "geheimzinnige" theewinkel. Als je binnenkomt sta je meteen aan de balie en dan moet je maar roepen wat je wilt hebben. Daarna zijn we naar Karel Capek gegaan voor nog meer thee en toen naar Krispy Kreme voor nieuwe matcha donuts die sinds vandaag te koop zijn. We wilden ze eigenlijk op het terras vanTokyo Kotsu Kaikan eten, maar dat was vandaag gesloten:
Dus toen zijn we maar bij Marunouchi op een paar stoeltjes op straat gaan zitten. Urban Terrace, klinkt wel goed!
Daarna nog even bij Loft langs. Er was een tentoonstelling bezig, omdat er een rugbytoernooi aan zit te komen. Kumamon, met rugbybal:
En toen door naar Character Street in Tokyo Station:
Het doet erg denken aan Amsterdam Centraal, waar het op gebaseerd zou zijn. In de buurt van het hotel stond dit beeld van “De Liefde”. Het eerste Nederlandse schip dat in 1600 in Japan aankwam:
Aan het eind van de middag zijn we naar Takashimaya Nihombashi gegaan. Het is geopend in 1932 en heeft 66.000 vierkante meter winkeloppervlak.
We kwamen er eigenlijk voor het Pokemon Center DX, maar eenmaal binnen liepen we praktisch tegen de keizerlijke staatskoets aan. De koets is gebruikt tijdens de keizerlijke bruiloft:
Ze bleken een tentoonstelling te hebben over 30 jarig bestaan van het keizerrijk van Akihito. Het was vooral erg populair bij oude vrouwen, die opeens alle beleefdheid vergaten en liepen te duwen en trekken alsof hun leven er vanaf hing. Maar goed, Pokemon DX dus:
Een van de grotere centra in Japan. Vol met Pokemon artikelen. En een van de weinige plekken ter wereld waar volwassenen een Pikachu aan het aaien zijn alsof zo’n beest echt bestaat. “Touch”:
Van al dat wandelen krijg je flink dorst. Bij een winkeltje om de hoek hadden ze ‘Salty Lemonade’ en dat smaakte precies zoals je zou verwachten: vies zout!
Van Nihombashi was het een kwartiertje lopen naar de Licca Small Shop:
Vanaf daar hebben we de metro terug naar het hotel gepakt. De dag vliegt voorbij, ongemerkt ben je zo weer een uur of 7 aan het rondwandelen.
's avonds zijn de naar de Shake Shack bij Shinjuku Southern Terrace gegaan:
Deze keten is een van onze favoriete in de VS, dus leuk dat je er in Japan ook terecht kan:
Na het eten zijn we nog een paar winkels in Takashimaya Shinjuku gegaan. Het scheelt dat het hotel vlakbij ligt, dus dan sjok je er zo heen. Op een van de verdiepingen hadden ze een robotwinkeltje. Die worden steeds geavanceerder. Een Astro Boy robot, die in onderdelen bij een 70-delige tijdschriftreeks werd verkocht. Totale prijs na anderhalf jaar, zo’n 1700 euro:
PALRO, van Fujisoft is een pratende robot, die ook kan bewegen. Hij kan gebruikt worden om ouderen te vermaken:
In Shinjuku Marui One hebben ze een paar winkels waar ze lolitakleding verkopen:
Baby The Stars Shine Bright is een Japans merk dat in 1988 is opgericht. Ze hebben twee internationale winkels in Parijs en in San Francisco. De naam komt van een album van Everything But The Girl, waar de oprichter een reclame voor in een tijdschrift zag.
In Shinjuku zijn voorlopig nog geen sterren te zien….
Dag 16 - Jiyugaoka, Skytree & Shibuya
Zo, de laatste dag alweer! Vanochtend zijn we naar Jiyugaoka gegaan. Een klein wijkje op een minuut of 30 van Shinjuku. Ze hebben hier en Lupicia Flagship Store:
Met een enorme collectie aan thee. En elke keer weer een aantal nieuwe smaken:
Bij een supermarktje zagen we deze meloenijsjes:
En perzikcola:
Van Jiyugaoka zijn we naar Akihabara gegaan om nog even bij de grote Yodobashi te kijken. Vandaar zijn we richting de Tokyo Skytree gegaan. Je loopt er een heel stuk door een wijkje met leuke straatjes. En rare gebouwen, zoals deze met een boom erin:
De Skytree is 634 meter hoog. Je kunt met een lift naar een platform op 450 meter hoogte:
Onder de Skytree ligt Solamachi. Een winkelcentrum met meer dan 300 winkels en restaurants.
Rondom is alles versierd met koinobori. Deze karpervaandels worden gebruikt om kinderdag te vieren:
Kinderdag is op 5 Mei, de laatste dag van Golden Week, wanneer de Japanners meestal een korte vakantie hebben en veel zaken gesloten zijn:
In Solamachi, bij een aromawinkel. Verrassende geur op de eerste plaats:
Tegen het eind van de middag zijn we nog even naar Loft in Shibuya gegaan. Het begon alweer aardig druk te worden:
In de metro naar Shinjuku werd je nog net niet aangeduwd, maar er stonden nog mensen op het perron die moesten wachten op de volgende trein:
’s avond hebben we voor de laatste keer tonkatsu gegeten:
Een politiewagen, bij Shinjuku Station. Mooi gezicht, zo’n balk met uitklapbare zwaailichten:
En toen zat het erop voor deze keer. Morgen vliegen we om 13:45 terug naar Nederland. Gelukkig niet zo vroeg, dus we kunnen mooi rustig aan doen.
