Vanochtend zaten we om 6 uur in de taxi naar het vliegveld. De rit erheen bleek maar een half uurtje te zijn, dus we zaten ruim op tijd klaar bij de gate. Samsung is hier flink aan het adverteren met hun 8K televisies:
De vlucht naar Tokyo duurde goed anderhalf uur. Eenmaal daar aangekomen op het vliegveld voelde het een beetje alsof je weer op vakantie bent en net uit Nederland aankomt.
Omdat we te vroeg bij het hotel waren om in te checken, zijn we vast een beetje in de buurt rond gaan lopen. Junie Moon, in 0101, waar vreemd genoeg geen poppen te koop waren:
Ze hadden daar nu ook een Transformerswinkel zitten. Met robotfiguren van 60-80 centimeter hoog. Je moet er maar ruimte voor hebben:
Diverse varianten Japanse Kit Kat:
Op Shinjuku Station wordt je opeens gewaarschuwd voor zakkenrollers. Dat had ik tot nu toe nog niet eerder gehoord. Schijnbaar hebben die Japan inmiddels ook ontdekt.
’s avonds zijn we naar Subnade gegaan om tonkatsu te eten. Zulk ongenadig lekker vlees:
Tegenover het restaurantje zit een boekhandel, waar een aardige rij met (vooral) mannen voor de deur stond:
Ze bleken in de rij te staan voor een gesigneerd tijdschrift van een of andere damesgroep. Tenminste, daar lijkt het op:
We zijn ook nog even naar Akihabara gegaan. Je kan tegenwoordig een Suica app op je telefoon zetten, waarmee je kunt betalen in de metro. Dus geen pasjes meer opladen of kwijtraken. Gewoon telefoon op het poortje en gaan!
Lichtreclames in Akihabara:
Er is steeds meer Engelstalige reclame te zien. En de menukaart bij Tonkatsu Wako was ook al vertaald. Bij de 7-Eleven zie je ook meer Engelstalige zinnetjes op de verschillende kaartjes bij artikelen staan. Ze zijn zich hier goed aan het voorbereiden op Tokyo 2020.
Momokopoppen bij Azone:
Bij Madarake, waar ze nog een aardige kast vol Blythes hadden staan:
De winkels in Akihabara gingen al om 20:00 dicht. Dat was weer even wennen, vergeleken met Seoul. Waar de meeste tot 23:00 open zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten