Vanochtend stuurde Momoko een foto van Mount Fuji, die vanaf haar huis te zien is:
Wij wilden vandaag naar Mount Takao, waar je als het meezit Fuji ook kunt zien. We zijn al vroeg de deur uitgegaan, om de trein van 08:30 te kunnen pakken. Maar helaas was er een “persoonlijk ongeval” zoals ze dat hier zo cryptisch noemen, dus de trein was een half uurtje later.
Uiteindelijk kwamen we tegen tienen bij Takaosanguchi Station aan. Vanaf hier is het een klein stukje lopen naar het begin van de verschillende wandelroutes naar boven:
Wij hebben echter een combiticket gekocht, waarmee je met een kabeltram tot halverwege de berg op kan. De tram is de steilste in heel Japan, op sommige stukken is de helling 31 procent en moet je je vasthouden om niet achterover door de tram te rollen.
De andere helft moet je helaas nog wel zelf lopen, maar onderweg is er gelukkig aardig wat te zien.
De berg is 600 meter hoog en vanaf de top kun je op heldere dagen Mount Fuji zien!
Het maakt niet uit hoe vaak je Mount Fuji al hebt gezien, elke keer blijft weer speciaal:
Aan de andere kant van de berg kun je in de verte Tokio zien liggen, met de Tokyo Skytree:
Ze noemen het hier ook wel Mount Takao Recreation Forest. Op 40 kilometer van Tokio is het voor veel Japanners het makkelijkst bereikbare bos in de omgeving. Op de top van de berg staat een ojizo-sama beeldje dat dient als beschermer van kinderen.
Jaarlijks beklimmen 2,6 miljoen mensen de 600 meter hoge berg. Vandaag leek het een nationaal uitje voor schoolkinderen te zijn. De hele berg zat er vol mee:
Boven op de berg kan je de lokale specialiteit bestellen. Torora noodles met geraspte yam erop. Geen idee wat een yam is, maar het was goed te eten:
Een andere specialiteit zijn de honingbessenijsjes:
Halverwege de berg staat de Yakuo-in Tempel uit 744. Zodra je onder de Jōshinmon Gate doorloopt kom je in een “no kill zone”. Zelfs als er een mug op je arm zit mag je hem niet dood slaan.
Tengu, de mannetjes met grote neuzen, schijnen op bergen rond te dwalen als boodschappers van buddha:
De berg wordt als heilig beschouwd en aanbidders komen hier al meer dan 1000 jaar naartoe.
In de tempel wordt 5x per dag een vuurritueel uitgevoerd. Wij hebben er niks van meegekregen, maar het schijnt een spektakel te zijn. Ze hebben er ook een inari shrine, bekend van de vosjes met rode doek die de shrine bewaken en als boodschappers voor inari dienen.
Bij Japanse tempels zie je vaak kleine houten bordjes. Mensen schrijven hier gebeden of wensen op en hangen ze op bij de tempel, waar ze door de goden worden ontvangen. De bordjes worden een paar keer per jaar bij speciale rituelen verbrand.
Een gouden draak met allemaal belletjes eromheen zou wensen met betrekking tot relaties moeten laten uitkomen:
Dit gouden beeld schijnt je geld te verdubbelen als je het wast in water in een van de mandjes:
Op de berg staat een rijtje oude cederbomen die de typhoon van 1966 hebben overleefd. De eerste boom in de rij is meer dan 47 meter hoog. Sommige bomen zijn zo oud dat de binnenkant van de stam hol geworden is:
De Octopus Ceder is een van de bekendste bomen. Hij is 37 meter hoog en zo’n 450 jaar oud:
Op de terugweg kan je met een stoeltjeslift naar beneden. De lift staat er al sinds 1964 en doet wat oud aan. Er zit geen balk voor dus je moet zelf maar zien dat je er niet uit valt.
's avonds zijn we, nu het nog kan, nog maar een keer okonomiyaki gaan eten in Subnade, het winkelcentrum dat onder Shinjuku Station ligt. Bij Boteju bakken ze het niet aan tafel maar krijg je het in een pannetje:
Daarna hebben we nog even bij wat winkels in de buurt gekeken. Stoffenwinkel Okadaya en platenwinkel HMV, waar ze oude platen verkopen:
En toen zijn we terug naar het hotel gegaan om eens een beetje bij te komen. Het is dan wel vakantie, maar we zijn bijna elke dag de hele dag op pad.
Disneywater bij de 7-Eleven:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten